علامه عبدالحسين اميني در كتاب الغدير روايات مختلفي را نسبت به مولاي متقيان اميرالمونين حضرت علي (ع) نقل مي‌كند كه مادر او فاطمه بنت اسد هنگامي كه حامله بود، به طواف خانه خدا آمد و در آن حال دچار درد زايمان شد. او از پروردگار كعبه ياري خواست. ناگهان ديوار كعبه شكافت و وي به درون خانه خدا داخل شد و در آن جا «علي بن ابي طالب» را به دنيا آورد.

ركن يماني كه نشانه‌اي از محل و چگونگي ولادت حضرت علي (عليه السلام) است، در زاويه جنوبى خانه و تقريباً مقابل كشور «يمن» و قبل از ركن حجرالاسود مى ‏باشد. فاصله آن تا ركن اسود ۵۲/۱۱ متر است. حضرت ابراهيم عليه السلام هنگامى كه كعبه را بنا كرد، دو ركن بر آن قرار داد؛ نخست «ركن حجرالأسود» و ديگر «ركن‏ يمانى‏» و ديوار كعبه از سوى حجر اسماعيل را به صورت نيم دايره‏اى ساخت، بطورى‏كه زاويه ‏اى بر آن قرار نداد.

از ميان چهار ركن كعبه، فضيلت ركن يمانى و ركن اسود از دو ركن ديگر بيشتر است؛ چنان‏كه روايات زيادى از شيعه و سنّى درباره فضيلت و اهميت اين دو ركن نقل شده است. پيامبرصلى الله عليه و آله همواره ركن‏ يمانى‏ را استلام مى ‏كردند و قبل از هجرت به مدينه، و در زماني كه مسجدالاقصي قبله مسلمانان بود هنگامى ‏كه رو به سوى بيت المقدس مى ‏ايستاد، بين ركن حجرالأسود و ركن‏ يمانى‏ قرار مى ‏گرفت و در اين حال كعبه در مقابل آن حضرت و بين بيت ‏المقدس و ايشان واقع مى ‏شد و بدين سان هم كعبه و هم بيت المقدس را، همزمان استقبال مى ‏نمودند.

ركن يمانى از اماكنى است كه دعا در آنجا به اجابت مى ‏رسد و ركن يمانى محل هبوط فرشتگان خداست، آن‏ها در آنجا حاضرند و ناظر و خشوع و تذلل بندگانى را مى ‏بينند كه خداوند به آن‏ها مباهات كرده است. ركن يمانى باب بهشت است، از آنجا مى‏توان بهشت را نظاره كرد، از آن‏جا بوى بهشت مى ‏آيد، ركن يمانى اتصالى به اهل بيت عليهم السلام دارد، لذا فضيلت آن دو چندان مى ‏شود. ذكر گفتن، تواضع كردن، صلوات فرستادن، توبه كردن و با خدا سخن گفتن بى پاسخ نمى ‏ماند.

درهاى عروج از همين جا به روى اوليا گشوده مى‏ شود، چنانكه باب ورود مولود كعبه، نيز در كنار آن ­است. ركن يمانى پايان راه نيست، بلكه آغاز سلوك است؛ سلوكى به سمت كعبه آمال، و آستانه‏اى براى ورود به درياى اسرار. ركن يمانى، كليد اسرار بهشت و طواف، كليد اسرار خداست! رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم فرموده «مسح حجرالاسود و ركن يمانى، گناهان انسان را پاك مى ‏كند.»

در روايتى از امام باقرعليه السلامنقل شده است كه فرمود: رسول خدا دو ركن يمانى و اسود را استلام مى ‏كرد و آنها را مى ‏بوسيد و صورتش را بر آنها مى ‏نهاد. امام صادق عليه السلام نيز فرمودند: ‏ ركن يمانى درى از درهاى بهشت است و از روزى كه گشوده شده، بسته نشده است. ما از اين در به بهشت وارد مى ‏شويم؛ اين در تنها بر روى پيروان اهل‏بيت نبوت و امامت گشوده است؛ هرگاه مؤمنى در كنار ركن يمانى دعايى كند آن دعا بالا مى ‏رود تا بدانجا كه به عرش پيوسته و بين آن دعا و خداى تعالى حجابى نخواهد بود.

پيامبر اسلام از ميان اركان چهار گانه كعبه تنها دور ركن را استلام مى ‏فرمود؛ يكى ركن حجرالاسود و ديگرى ركن يمانى. از سوى ديگر رسول خداصلى الله عليه و آله با ركن يمانى چهار عمل انجام مى ‏داد: يكى اين‏كه آن را استلام مى ‏فرمود، ديگر آنكه آن را مى ‏بوسيد، سوم اين‏كه دست خود را بعد از استلام مى ‏بوسيد و چهارم اين‏كه صورت مبارك خويش را بر اين محل قرار مى ‏داد.